آمبولی ریوی یک بیماری شایع کشنده است، در نتیجه تشخیص دقیق و سریع آن بسیار ضروری میباشد. هدف از انجام این مطالعه، بررسی اسکن های پروفیوژن – ونتیلاسیون ریه ها با استفاده از رادیوداروهای مربوطه شامل ۹۹m Tc-MAA و رادیو آیروسل ها، بعنوان روشی غیرتهاجمی و در دسترس با حساسیت و ویژگی قابل قبول در تشخیص آمبولی ریوی می باشد.
مواد و روش ها در این بررسی تعداد ۱۴۹ بیمار با مشکل تنفسی که مراجعه کرده بودند، مورد مطالعه قرار گرفتند. تصویربرداری اسکنهای پرفیوژن متعاقب تزریق وریدی ۹۹m Tc-MAA و اسکنهای ونتیلاسیون متعاقب استنشاق آیروسل ۹۹m Tc-DTPA در نماهای روتین انجام گرفته و اسکن ها توسط متخصص پزشکی هسته ای از نظر احتمال وقوع آمبولی ریوی مورد بررسی قرار گرفتند. رابطه جنسیت، سن، تظاهرات بالینی، داشتن ریسک فاکتور، سابقه بیماری قلبی- ریوی و رادیوگرافی سینه بیماران مورد مطالعه، با احتمال بالا و احتمال پایین آمبولی ریوی ارزیابی گردیدند. این مطالعه مشتمل بر ۷۸ مرد و ۷۱ زن بود که همه آنها پس از گرفتن شرح حال، مطالعه پرونده و ارزیابی مدارک همراه مورد بررسی قرار گرفته بودند.
یافته ها: در بررسی حاضر، مشخص شد که نسبت آماری مردان مبتلا به آمبولی ریوی در مقایسه با زنان بالا میباشد (P<0.005)، بیشترین شیوع بیماری در سنین بالای ۵۰ سال دیده شد (۰٫۰۰۵=P) و همچنین داشتن تظاهرات بالینی رابطه مستقیمی با احتمال ابتلا به آمبولی ریوی نشان میدهد (۰٫۰۰۵=P). وجود سابقه بیماری قلبی- ریوی، داشتن رادیوگرافی غیرطبیعی و نداشتن ریسک فاکتور، همگی با احتمال پایین آمبولی ریوی توام بودند؛ ولی وجود یا عدم وجود ریسک فاکتورها تفاوت معنی داری از نظر احتمال بالای آمبولی ریوی نشان ندادند (۰٫۲۳۲=P).
نتیجه گیری: اسکن پرفیوژن- تهویه ریه ها بعنوان یک روش قابل قبول در تشخیص اولیه آمبولی ریوی و ارزیابی شیوع و عوامل موثر بر وقوع آن پیشنهاد می گردد.